วันศุกร์ที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2557

Arrow season 2.5 #2


ARROW SEASON 2.5 #2



เฟลิซิตี้ :"นั้นเสียงปืนใช่มั้ย?"  แอร์โรว:"นี่ระบบนักบินอัตโนมัติของเธอยังคงทำงานอยู่ใช่ไหม?"เฟลิซิตี้:"ใช่ ตอนนี้ยังทำงานอยู่" เฟลิซตี้:"โอลิเวอร์? นั้นคุณคิดจะทำอะไรน่ะ ?" 
แอร์โรว์ โดดลงจากเครื่องบิน แอร์โรว์ :"ดิ๊กเกิ่ล ได้ยินไหม ? รอยถูกยิง ผมต้องการให้คุณเตรียมการผ่าตัดไว้ "ดิ๊กเกิ่ล:"แย่แค่ไหน?"   แอร์โรว์ :"ผมกำลังดูอาการอยู่"
         แอร์โรว:"อดทนหน่อยนะ รอย"  พร้อมปล่อยศรกางร่มชูชีพออก 
แบบนี้ไม่ดีแน่ดิ๊กเกิ่ล:"เราควรพาเขาไปโรงพยาบาลนะ" โอลิเวอร์ :"โรงหล่อ อยู่ใกล้แค่นี้เอง" ดิ๊กเกิ๊ล :"แต่ โอลิเวอร์.."โอลิเวอร์:"นายทำได้ ยังจำตอนที่แม่ผมยิงผมได้ไหม?"  ดิ๊ก :"ใช่ จำได้สิ ตอนนั้นคุณเกือบจะตายไปแล้ว"โอลิเวอร์ :"ตอนนี้ผมกับคุณร่วมมือกันแล้ว" เฟลิซิตี้ "พระเจ้า! เขาเสียเลือดมาก"  โอลิเวอร์ :"ช่วยหาได้ไหมว่ากรุ๊ปเลือด O-negative อยู่ที่ไหน?" เฟลิซิตี้ :"โอลิเวอร์ แขนคุณ...."   โอลิเวอร์ :"ถอดเสื้อเขาออก" เฟลิซิตี้ :"นั้นคุณจะทำอะไรน่ะ?"  โอลิเวอร์:"ผมจำเป็นต้องใช่สองมือ" เสียงกระดูกลั่น.....

โทษนะ หนุ่มเฮ้ หนุ่ม ? :"อย่ามายุงกับฉัน" ชายชุดสูท :"นายดูลำบากจังเลยนะ และไอ้น้ำใขวดที่นายดื่มอยู่นะมันไม่ได้ช่วยให้นายหลุดพ้นจากความลำบากของนายได้หรอก"    :"ในขวดไม่มีอะไรเล้ยย.."  ชายใส่สูท:"ฉันแนะนำทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ให้ได้นะ" :"ยังไง?"  ชายใส่สูท:"ก็..เหมือนกับการไปโบถส์นั้นแหละ"อย่างงั้นแหละ โอลิเวอร์:"เราทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว" เฟลิซิตี้ :"เขาจะ.... เขาจะรอดไหม?"  "ว่าไงโอลิเวอร์?"เขาจะรอดไหม
หมอ:"คุณแลนซ์คะ" "ถ้าคุณอยากจะพักที่นี้คุณจำเป็นต้องจ่ายค่าเช่านะคะ"
ลอเรล:"ไม่เป็นไรหรอก เงินไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องห่วงในตอนนี้" หมอ:"แต่คุณอาจไม่สบายได้นะคะ" ลอเรล:"ฉันไม่เป็นไรหรอกคะ"  หมอ:"ครั้งสุดท้ายที่คุณนอนน่ะ เมื่อไหร่ คุณได้กินอะไรบ้างไหม? " ลอเรล:"ฉันไม่อยากทิ้งเขาไว้คนเดียวน่ะ" หมอ:"รอเลล การผ่าตัดสำเร็จแล้ว อาการเขาดีขึ้นแล้ว"
ลอเรล:"เขายังอยู่ในอาการโคม่า" หมอ:"เยื่อหุ้มปวดรั่ว สิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือรักษาตัวเอง และสิ่งที่ร่างกายของคุณต้องการคือ กลับบ้านพักผ่อน "  ลอเรล:"โทรหาฉันนะ เมื่อเขารู้สึกตัวแล้ว" หมอ:"คะ ฉันจะโทรหาคุณเสมอถ้าเกิดอะไรขึ้น แค่อย่าฝนร่างกายตัวเอง"  ลอเรล:"ได้คะ ฉันแค่อยากจะอยู่ซักครู่นึง" หมอ:"ตามสบาย" ลอเรล:"เฮ้ ซาร่า นี่ลอเรลนะ ฉันอยากให้เธอโทรโทรกลับ เอิ่มม เรื่องพ่อนะ.."มันเป็นความผิดของฉัน"รอยยังไม่พร้อมที่จะออกไปทำหน้าที่ในสภาพนี้" ดิ๊กเกิ่ล:"เขาช่วยคุณเอาชนะกองทัพของ สเลดได้" โอลิเวอร์ :"ก็ไม่ใช่ที่ความสูง สามหมื่น ฟีทนี่" เฟลิซิตี้:"อย่าพยายามพูดให้เขาหายรู้สึกผิดเลย การที่เขาโทษตัวเองก็เหมือนเป็นพลังให้กับตัวเขาเอง" ดิ๊กเกิ้ล :"ฉันต้องไปหาไลล่าบ้างล่ะ นี่ครั้งที่ 2 ในรอบ3เดือนเอง " เฟลิซิตี้ :"ไปเถอะเดี๋ยวฉันจะดูแลรอยเอง"โอลิเวอร์:"ผมจะอยู่กับเขาเอง" เฟลิซิตี้ :"เราต้องหาที่ๆปลอดภัยให้คุณอยู่" โอลิเวอร์:"ลงไปเถอะ เขาไม่เป็นไรหรอก"  เฟลิซิตี้:"ไปพักที่บ้านฉัน ฉันหมายถึง... ฉันจะไม่กลับบ้าน ต้องอยู่ที่ Kord industries ทั้งคืน " โอลิเวอร์ :"ฉันจะลองคิดดูนะ" เฟลิซิตี้ :"อย่ามัวแต่คิด ทำซะ คุณนอนแต่กับพื้น คุณควรจะได้นอนบนเตียงของฉันสิ เอิ่ม.. หมายถึง บางทีฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันต้องพูดแบบนั้นด้วย" ที่นี่ที่ไหนกัน  "ที่หลบภัยของผู้สูญเสียน่ะ"  "ดูไม่เหมือนเท่าไหร่เลย"   :"ตึกนี้ ก็เหมือนนาย คาเลบ กรีน มันมีอะไรมากกว่าที่ตาของนายจะมองเห็น":"คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผมทั้งนั้น"   :"เราถูกครอบงำด้วยจิตในสำนึก งานของโบถส์นี้คือ ก็เผยให้เขาได้เห็น"แคเลป:"ดูไม่เหมือนโบถส์ที่ผมเคยเห็นมาก่อน  คุณก็แค่ตามหาคนข้างถนนแล้วเอาตัวพวกเขามางั้นสิ" :"สมาชิของเรามาจากทั่วสารทิศ" และพวกเขาก็มีกันเยอะ"นั้งไง เขาเริ่มที่จะพูดแล้ว"  เคลเลป:"แล้วใครล่ะ?"  :"ผู้ปกป้องของเรา  ผู้ไถ่บาปให้แกเรา""เราเรียกเขาว่า บราเธอร์ บลัด"

Next THE CHURCH OF BLOOD! 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น